ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

 « Ας σταματήσουν τις νουθεσίες οι όψιμοι «φίλοι» των Μεγαλοπολιτών και των Αρκάδων»

Με ιδιαίτερη έκπληξη παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τον καταιγισμό ανακοινώσεων, σε απαράδεκτο ύφος, που ξεκίνησε παράταξη της ελάσσονος μειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου με κοινό παρανομαστή τον «σεβασμό προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μεγαλόπολης».

«Σεβασμός», που μετά από λίγες σειρές μεταλλάχθηκε σε νουθεσίες και τελείωσε με το να εγκαλεί τους πάντες.
Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για την πλήρη ενημέρωση των Πελοποννησίων πολιτών, πριν βγουν τέτοια κείμενα, να γνωρίζουμε τους λόγους που οδήγησαν, ένα θεσμικό όργανο του Α΄ βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης, να πάρει μια τέτοια δημόσια θέση.
Να έχουν όλοι πλήρη ενημέρωση και όχι με επικοινωνιακές φούσκες να προσπαθούν κάποιοι να δημιουργήσουν εντυπώσεις, γιατί, δήθεν, το θέμα συζητήθηκε προ ημερήσιας διάταξης, όταν ακριβώς με την ίδια διαδικασία (προ ημερήσιας) το είχε στις 16.01.12 συζητήσει και το αντίστοιχο θεσμικό όργανο του δήμου Πύλου-Νέστωρος και μάλιστα με την διαδικασία των εννέα υπογραφών της μειοψηφίας(ΑΔΑ ΒΟΝ8Ω1Β-5ΔΑ)!!
Θα ήταν ακόμη ιδιαίτερα χρήσιμο να μας πει γιατί τα στελέχη της παράταξης τους, στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Μεγαλόπολης ΔΕΝ μειοψήφησαν; Μήπως εφαρμόζουν και εδώ το γνωστό, θέλουμε να είμαστε και «με το χωροφύλακα και με τον αστυνόμο…»;

Θα ήταν ακόμα ιδιαίτερα χρήσιμο, να πληροφορηθούμε, από τους θεσμικούς αυτούς παράγοντες, γιατί δεν τους «ακούσαμε» τόσα χρόνια ,ιδιαίτερα, κάθε φορά που ετίθετο η πρόταση, τα στερεά απόβλητα των Δήμων ή των Νομών τους, να έρχονται -ή όταν ερχόνταν παράνομα-, στα ορυχεία της Μεγαλόπολης.

Θα ήταν ακόμα ιδιαίτερα χρήσιμο, να διαβάσουν σωστά τα πρακτικά, αυτής της συνεδρίασης για να διαπιστώσουν ,ότι για άλλη μια φορά οι Αρκάδες, βάζουν πάνω από όλα την προάσπιση της βιωσιμότητας μιας ΔΕΗ, υπό τον δημόσιο έλεγχο και λένε όχι στο ξεπούλημα ή στο κλείσιμο των μονάδων, εις βάρος του λαού μας.

Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο δε, να μας πληροφορήσουν εάν συμφωνούν με την παράγραφο 13,του σχετικού ψηφίσματος( 16-01-12), που διατυπώνει την εξής άποψη «…Συνεπώς οι διεθνείς μας δεσμεύσεις απαιτούν την προστασία του περιβάλλοντος και τον περιορισμό της λειτουργίας των εργοστασίων τύπου Μεγαλόπολης, Κοζάνης, Πτολεμαΐδας με ορυκτά καύσιμα», αλλά κανείς δεν λέει ,ούτε πως θα συνεχίσουν να δουλεύουν αυτές οι μονάδες, ούτε τι θα γίνει με αυτούς τους εργαζόμενους εάν κλείσουν!

Ταυτόχρονα βρέθηκαν περιφερειακοί σύμβουλοι, από τον όμορο Νομό, το καλοκαίρι, να ζητούν μερίδιο του λιγνιτοσήμου «γιατί ο αέρας τους, μολύνετε, όταν φυσάει από την Μεγαλόπολη»,όπως είπαν στην σχετική συνεδρίαση του ΠΕΣΥ.

Στην Μεγαλόπολη, πολλοί έρχονται να πάρουν το μισθό τους και να φύγουν, άλλοι να ψηφοθηρήσουν και να φύγουν, άλλοι να δείξουν την «περιβαλλοντική» τους ευαισθησία στις κάμερες και να φύγουν, άλλοι να συμμετέχουν σε συσκέψεις για την ΔΕΗ και να φύγουν, αλλά αυτοί ,ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ συμφωνούν, να μην γίνουν και οι δικές μας περιοχές «Μεγαλόπολη»! Μας το δήλωσαν άλλωστε, στην πρόσφατη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου.

Μαζεύτηκαν πολλά κύριοι, φτάνει, είναι καιρός να μιλήσουμε κ εμείς…

Και εμείς οι Αρκάδες, τους καλούμε να έρθουν να τους ξεναγήσουμε, στο Αρχαίο Θέατρο της Μεγαλόπολης, στο βωμό του Δία στο Λύκαιο, στην Αρχαία Γόρτυνα, στο κάστρο της Ωριάς και της Καρύταινας (13ος αιων.),στα μοναστήρια του φαραγγιού του Λούσιου, στις Βυζαντινές εκκλησίες του κάστρου και του Λεκανοπεδίου της Μεγαλόπολης, στον Αλφειό, αλλά και στην περιοχή Natura στα όρια των Δήμων Μεγαλόπολης –Γορτυνίας, τους καλούμε να περάσουν μαζί μας μόνο 48 ώρες, να περάσουν τα πετρογιώφυρα, να πιούν από τις αρκαδικές πηγές και μετά ας μας πουν, για το πόσο υπολείπετε ο δικός μας τόπος ,από τον δικό τους. Ως αρχή δε, σε συνεργασία με τον κο Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγαλόπολης, θα προσκαλέσουμε τους επικεφαλής των συνδυασμών του αντίστοιχου δήμου.

Γιατί για πολλούς «δημοκράτες», η Μεγαλόπολη , θα είναι πάντα η βρώμικη πόλη, το «χωνευτήρι» και η εύκολη λύση , που έχει συνηθίσει στην περιβαλλοντική μόλυνση. Για μας όμως η Μεγαλόπολη, το Λεκανοπέδιο, είναι ο δικός μας τόπος, η γη που μεγαλώσαμε, οι γονείς μας, εμείς , και θέλουμε να μεγαλώσουν και τα παιδιά μας.

Είναι το μέρος εκείνο της Αρκαδίας, που έχει τραβήξει πολλά, αλλά επιμένει να υπάρχει με αξιοπρέπεια , με συνείδηση της αποστολής της και κατοίκους περήφανους και μαχητικούς, που δεν δέχονται κανενός είδους μαθήματα ,από επίδοξους «δασκάλους».

Η περιφερειακή συνείδηση, κύριοι, θέλει τόλμη. Αλλά πάνω απ’ όλα θέλει ξεκάθαρες κουβέντες με τους συμπολίτες μας. Θέλει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των καθημερινών μας δράσεων και όχι να τις μεταφέρουμε στο σπίτι του γείτονα.

Πέρασε η εποχή που «σπρώχναμε τον κάδο στην αυλή του δίπλα»…

Η άποψη μου –όπως πολλές φορές την έχω δημόσια εκφράσει- είναι πως αποτελεί πολυτέλεια σήμερα να συνεχίζουμε άκριτα, να δαιμονοποιούμε την ιδιωτική πρωτοβουλία , την επένδυση και το όφελος του επενδυτή. Τέτοιου είδους αγκυλώσεις οδήγησαν στην αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας , την μετατροπής της σε χώρα εισαγωγών , στρέβλωσαν την λειτουργία της παραγωγής και εν τέλει συνέβαλαν στην δημιουργία αυτού του βαθιά αντιπαραγωγικού κράτους.

Αρκεί κάθε επένδυση, να γίνετε με σεβασμό της τοπικής κοινωνίας, των δράσεων της, του περιβάλλοντος, των εργαζομένων και σύμφωνα με το πραγματικό συμφέρων των Ελλήνων πολιτών. Να τηρεί τους κανόνες που η πολιτεία μας έχει θεσμοθετήσει και να τιμωρεί παραδειγματικά όσους δεν τους ακολουθούν ή να μην επιτρέπει να υλοποιούνται.

Οι κάθε είδους «καθοδηγητές-διαφωτιστές» παραπέμπουν, σε ένα μοντέλο κρατικής οργάνωσης, που ακόμα και οι χώρες του πάλαι ποτέ «υπαρκτού σοσιαλισμού», έχουν καταδικάσει. Ας αφήσουν λοιπόν, τις τοπικές κοινωνίες , να συζητούν, να προβληματίζονται και εν τέλει να εκφράζονται. Αυτή είναι η Δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία, που αξίζει στους Έλληνες.

Σε κάθε περίπτωση εμείς οι Αρκάδες, λαός περήφανος , βαθιά δημοκρατικός, αναγνωρίζουμε την δυνατότητα κάθε πολίτη ,κάθε θεσμικού οργάνου, να έχει την δυνατότητα έκφρασης, σε οποιοδήποτε πρόβλημα θεωρεί ότι τον αφορά και καλούμε και τους υπόλοιπους να μας επιτρέψουν να έχουμε και εμείς την ίδια δυνατότητα. Μην τους παγιδεύουν, οι κάθε είδους σειρήνες, που το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι το μικροπολιτικό όφελος.

Και τέλος όσον αφορά τους, από τα αρχαία χρόνια φίλους μας, συνοδοιπόρους και συμμάχους, Μεσσήνιους πολίτες, ας απομονώσουν, όσους ονειρεύονται νέους μεσσηνιακούς πολέμους και να είναι σίγουροι , ότι δεν κινδυνεύουν από καμιά απόφαση άλλου δημοτικού συμβουλίου. Είναι γνωστό άλλωστε, για όσους προσεκτικά διαβάζουν την ιστορία τούτου του τόπου, ότι παραδοσιακά από αλλού ερχόταν ο «εχθρός» και τα αρκαδικά βουνά και περάσματα, ήταν πάντα φιλόξενα και προστατευτικά γι’ αυτούς.

ΠΑΝ. Γ. ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡ.ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Π.Ε.ΑΡΚΑΔΙΑΣ