ΕΙΝΑΙ ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ;

Τον τελευταίο καιρό, ίσως λόγω και των επερχόμενων εκλογών, ακούγονται διάφορες φωνές, που μιλούν για διχασμένη κοινωνία στο Λεκανοπέδιο, μιλούν για κυνήγι μαγισσών, που δηλητηριάζει τον κόσμο και πάει πίσω τον τόπο...

Αυτές οι φωνές προέρχονται από στόματα, που προσπαθούν δήθεν να φέρουν μια "συμφιλίωση" στο τόπο και να επουλώσουν τις "πληγές", που έχουν προκαλέσει οι "ανάδελφοι" συμπατριώτες...

Καλούν σε συσπείρωση και εκφράζουν άλλες τετριμμένες φράσεις και νομίζουν πως έτσι θα συγκεντρώσουν την εύνοια και την εκτίμηση του κόσμου...

Τέτοιες ανόητες συμπεριφορές δε μπορούν να εξηγηθούν ούτε και να δικαιολογηθούν... Και αυτό γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν συμπολίτες που να αδυνατούν σήμερα, σε αυτή την τραγική συγκυρία, να κατανοήσουν το εύρος της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας. 

Δεν είναι δυνατόν να δρούν και να εκφράζονται ωσάν να μην κατανοούν ότι ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος.

Πιστεύουν ότι η αναζήτηση της αλήθειας και η δίψα του κόσμου, όχι μόνον της τοπικής κοινωνίας μας, να μάθει επιτέλους ποιοί είναι αυτοί που ευθύνονται για την κατάντια της χώρας, είναι μια εμμονή!

Δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτές οι φωνές ότι οι υπεύθυνοι σε αυτόν τον τόπο πρέπει να πληρώσουν κάποια στιγμή; Πόσο νομίζουν ότι οι πολίτες θα μπορούν να ανέχονται την αλητεία που, χωρίς αιδώ, υπάρχει (και) σε αυτόν τον τόπο; 

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, η Κυβέρνηση (δεν έχει σημασία εάν είναι Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι της Ν.Δ. ή κάποιου άλλου πολιτικού φορέα) πρόκειται να λάβει νέα σκληρότερα μέτρα, που θα πλήξουν πάλι τους ασθενέστερους πολίτες αυτού του τόπου!

Αυτά τα μέτρα μακάρι να πιάσουν τόπο. Μακάρι να μας οδηγήσουν κάποια στιγμή στην απαλλαγή μας από τους διεθνείς πιστωτές μας. Μακάρι λέμε...

Ωστόσο, για πόσο τα συνήθη υποζύγια θα ανέχονται την ηλιθιότητα και το θράσος όσων επιθυμούν να τους διαφεντεύουν με ψέμματα; Πόσο θα μπορούν να ανέχονται τους κλέφτες που λένε ότι είναι αγγελούδια;

Συμπολίτες μας, που γνωρίζουν πολύ καλύτερα τα πράγματα, υποστηρίζουν ότι μετά το φόβο που έχει γεμίσει τις ψυχές των πολιτών η οικονομική κρίση, έρχεται η απόγνωση, που δηλητηριάζει και το μυαλό (ιδιαίτερα όσων δεν έχουν πιά στον ήλιο μοίρα). 

Και μετά την απόγνωση, λένε ότι θα έρθει η έκρηξη! Αρκεί ένας "σπινθήρας"...

Για να μη γίνει έκρηξη, χρειάζεται εκτόνωση η κατάσταση... Χρειάζεται απόδοση δικαιοσύνης. Χρειάζεται Τιμωρία στους ενόχους. Δεν είναι εμμονή, είναι αναγκαιότητα για την κοινωνική συνοχή.

Εάν το σύστημα, τοπικό-περιφερειακό-εθνικό, δε εννοεί να το καταλάβει, τότε οι πιθανότητες κατάρρευσής του ολοένα θα μεγαλώνουν...

Γι' αυτό λοιπόν, ας βγούν από τη γυάλα τους οι φωνές της δήθεν συμφιλίωσης... Ας ξυπνήσουν, γιατί θα αντιμετωπίσουν, τουλάχιστον, την αδιαφορία των πολιτών.