Δεν έτρωγα ένα μαγκάλι κάρβουνα...

Αγαπητέ Γιώργο,

Έκανα το λάθος να αναφερθώ στο Χρήστο τον Κασσελούρη, όπως το έλεγε η καρδιά μου... Ειλικρινά, δεν παίρνω τίποτε πίσω για όσα έγραψα. Δυστυχώς όμως, θα ήταν καλύτερα να φάω ένα μαγκάλι κάρβουνα! Κι αυτό γιατί μερικοί συμπολίτες μας, ήπια αλλά και με αχαρακτήριστο τρόπο, εξέφρασαν την αντίθεσή τους έως και τη δυσαρέσκειά τους...
Σου είχα πεί κάποια στιγμή ότι στον κόσμο αρέσει να γράφεις είτε για κοινότοπα πράγματα είτε να κατηγορείς συλλήβδην πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς τεκμήρια, αλλά αόριστα...
Κάθε απόπειρα να γράφεις τεκμηριωμένα, είτε για κάτι θετικό είτε για κάτι αρνητικό, για κάποιο δημόσιο πρόσωπο, μπορεί να σε οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Αυτό έπαθα κι εγώ. Έγραψα κάτι θετικό για ένα δημόσιο πρόσωπο της κοινωνίας μας, και να τα αποτελέσματα: είμαι γλυώδης, γλύφτης, ανεκδιήγητος και τέλος πάντων, έπρεπε να ... βάλω πιπέρι στη γλώσσα μου για όσα είπα για το Χρήστο...
Νιώθω το χρέος να ζητήσω συγγνώμη μόνον από το Χρήστο, γιατί συμπολίτες μας, που τον εκτιμούν και το σέβονται, παρ' ολίγον να χάσουν την εκτίμηση και το σεβασμό στο πρόσωπό του, εξ' αιτίας όσων ... γλυωδών σχολίων έγραψα γι' αυτόν.

Αγαπητέ Γιώργο, σου υπόσχομαι πως από εδώ και στο εξής, θα αποφεύγω τις ... κακοτοπιές και, εφόσον μου ξανακάνεις την τιμή να με "φιλοξενήσεις" στο blog της Παρρησίας δε θα ξανα-δημιουργήσω πρόβλημα...