Η πρόωρη σύνταξη των φτωχών και η πρόωρη των πλουσίων: Πρώτη φορά Αριστερά

Αντιγόνη Λυμπεράκη

Ακόμα και στην κοινωνία μας, όπου ο παραλογισμός είναι δημοκρατικό κεκτημένο, συμφωνούμε όλοι ότι δεν πρέπει οι 80χρονοι συνταξιούχοι και οι 25χρονοι άνεργοι να επιβαρύνονται προκειμένου μερικοί και μερικές τυχερές να εγκαταλείπουν την εργασία στα 50 τους και να σιτίζονται από κρατική σύνταξη. Συμφωνούμε επίσης ότι σε συνθήκες κρίσης το απαράδεκτο εντείνεται.

Έτσι όλοι είμαστε εναντίον της πρόωρης συνταξιοδότησης. Τρόικα και Σύριζα, ΝΔ και Αριστερή Πλατφόρμα, Νεοφιλελεύθεροι και παλαιοσοσιαλιστές. Εκβιαστές και εκβιαζόμενοι. Όπως κανείς δεν είναι υπέρ της αμαρτίας, έτσι και κανείς δεν είναι υπέρ της πρόωρης συνταξιοδότησης.  
Όπως γνωρίζουμε, η καταπολέμηση της πρόωρης συνταξιοδότησης ήταν στις προτάσεις προς τους θεσμούς. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε όταν έγινε προαπαιτούμενο.

Όμως η καταπολέμηση της πρόωρης συνταξιοδότησης είχε δύο σκέλη. Σχηματικά θα μπορούσαμε να τα πούμε:  «η πρόωρη σύνταξη των φτωχών» και η «πρόωρη σύνταξη των πλουσίων».

Οι φτωχοί – το 60% των αιτήσεων συνταξιοδότησης στο ΙΚΑ – έχουν λίγα χρόνια υπηρεσίας και χαμηλά εισοδήματα. Για αυτούς, ακόμη και αν έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν αίτηση, η σύνταξη θα είναι τόσο χαμηλή που θα προτιμούσαν να εργάζονταν. Για αυτούς η πρόωρη συνταξιοδότηση γινόταν πραγματικότητα μόνο αν εισέπρατταν σύνταξη μεγαλύτερη από αυτή που αντιστοιχεί στις πενιχρές τους εισφορές (που λέγεται οργανική). Αυτή την δυνατότητα τους την έδιναν τα κατώτατα όρια σύνταξης, που τους επέτρεπε να σταματήσουν την δουλειά και να πάρουν ένα αξιοπρεπές ποσό – ως επιδότηση από τους άλλους. Χωρίς την επιδότηση η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα άφηνε ποτέ την εργασία για να συνταξιοδοτηθεί.

Οι πλούσιοι – εργαζόμενοι και εργαζόμενες στο Δημόσιο, σε Τράπεζες, ΔΕΚΟ  και σε μεγάλες επιχειρήσεις – ούτως ή άλλως παίρνουν σύνταξη μεγαλύτερη από τα κατώτατα όρια. Για να εγκαταλείψουν πρόωρα την εργασία τους, σημασία έχει πρωτίστως το νομικό πλαίσιο που επιτρέπει την έξοδο σε μικρή ηλικία.  Με άλλα λόγια, το facecontrolστην έξοδο από την εργασία. Για να μην εγκαταλείπουν νωρίς την εργασία, η μόνη διέξοδος είναι να ενταθεί το facecontrol. Mε άλλα λόγια, πρέπει να κλείσουν τα νομικά παραθυράκια που ορισμένοι πονηροί πολιτικοί άνοιξαν -ώστε να φεύγουν χαριστικά ορισμένες κατηγορίες τυχερών.

Για να σταματήσει η πρόωρη των φτωχών έπρεπε να περιοριστεί ριζικά η  προστασία των κατώτατων ορίων. Να μην διατίθεται η κρατική επιδότηση σε ηλικία όπου κάποιος θα μπορούσε να εργαστεί για να βελτιώσει την σύνταξή του. Να μην μπορεί κάποιος να επιδοτείται από κρατικά λεφτά σε μια ηλικία που κάποιος άλλος δεν έχει δικαίωμα καν να διακόψει την εργασία – δηλαδή στην ηλικία των 67.

Για να σταματήσει η πρόωρη των πλουσίων έπρεπε να εξισωθεί η έννοια της θεμελίωσης ώστε να είναι ίδια για όλους, να αυστηροποιηθούν ειδικά όρια και να αυστηροποιηθεί η μείωση στη σύνταξη που προκύπτει από την ατομική επιλογή διακοπής εργασίας.

Αφού τα όποια μέτρα θα μπλοκάρουν μόνο νέες αιτήσεις, τυχόν καθυστέρηση υλοποίησης των περιορισμών θα λειτουργήσει ως προειδοποίηση για όσους μπορούν να φύγουν πριν τους πιάσουν τα μέτρα.  

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έσπευσε να  κλείσει την πόρτα για τους φτωχούς άμεσα. Περιέλαβε την κατάργηση της πρόωρης των φτωχών στο πρώτο νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα στις 15 Ιουλίου. Η πόρτα της πρόωρης των πλουσίων παραμένει ορθάνοικτη: Αρχικά είπαν ότι αναβάλλεται για τις 22 Ιουλίου. Μετά ότι ίσως έλθει μέσα στον Αύγουστο. Τώρα ανακαλύπτονται νέα (ασαφή) νομοτεχνικά εμπόδια και η κατάθεση παραπέμπεται ίσως και στην συνολική αναμόρφωση του ασφαλιστικού με το Νέο Μνημόνιο. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε…

Πρώτη φορά αριστερά. Η πρόωρη των φτωχών καταργήθηκε. Η πρόωρη των πλουσίων παραπέμπεται στις καλένδες. Όσοι και όσες εργάζονται σε Δημόσιο, Τράπεζες, ΔΕΚΟ έχουν τώρα όλο τον καιρό να αποφύγουν τους περιορισμούς. Οι υπόλοιποι έχουμε όλον τον καιρό να πληρώνουμε τους τυχερούς για τα επόμενα 20 χρόνια…