ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΑΠΑΝΑΤΑΙ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Περιφερειακός Σύμβουλος Αρκαδίας

«Κάθε ευρώ που δαπανάται, να έχει αξία για τον πολίτη»

Μια πρόταση για μια πιο δίκαιη Διοικητική μεταρρύθμιση

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ζούμε την επέλαση μιας οριζόντιας νοοτροπίας συγχωνεύσεων, που έχει άμεση επίδραση στη καθημερινότητα, των Ελλήνων πολιτών και ιδιαίτερα εκείνων της ελληνικής περιφέρειας.

Η Αρκαδία, μία από τις περιοχές που έχει πληγεί ιδιαίτερα από αυτή την νοοτροπία, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της κακής εφαρμογής, μίας κατά τα άλλα απαραίτητης διοικητικής μεταρρύθμισης,  που πρέπει να γίνει στον τόπο μας.

Η μείωση του κράτους, η καταδίκη-αλλαγή του παλαιού μοντέλου οργάνωσης,  πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα, χωρίς  όμως να γίνεται στείρος αυτοσκοπός, αλλά να εξυπηρετεί ορθολογική εξυγίανση του δημόσιου τομέα, με κανόνες και στρατηγική.

Επιπλέον μια οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που δεν έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και δεν βελτιώνει τη ζωή του πολίτη, δεν μπορεί να θεωρείται υγιής. Ιδίως μάλιστα, όταν  συγχωνεύσεις όπως αυτές, στα καταστήματα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ , στις  ΔΟΥ, αλλά και στα σχολεία, αυτό που τελικά πετυχαίνουν είναι ουσιαστικά να μετακινούν τους πόρους και να μαραζώνουν τις τοπικές κοινωνίες.

Το σημαντικότερο κριτήριο , σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η βιωσιμότητα της τοπικής οικονομίας , αυτό επιτάση άλλωστε και κάθε σύγχρονη οικονομική προσέγγιση  .  Ο σύγχρονος τρόπος πάνω στον οποίο πρέπει να βασίζεται μια οικονομία, ειδικά σε περίοδο κρίσης όπως αυτή που ζούμε, είναι το τρίπτυχο έλεγχος- κόστος- πραγματική μελλοντική ωφέλεια.

Αν η σχεδιαζόμενη συγχώνευση μειώνει το κόστος και εξοικονομεί χρήματα στα δημόσια ταμεία, τα οποία επιστρέφουν στον Έλληνα φορολογούμενο, τότε καλώς να συντελεστεί.  Αν όμως οι συγχωνεύσεις αυτές , δε περιστέλλουν τα έξοδα, αλλά τα κέρδη της τοπικής οικονομίας και ουσιαστικά την βάζουν σε μία τροχιά υπανάπτυξης, τότε μιλάμε για μοντέλα άλλου τύπου και όχι σύγχρονης ελεύθερης οικονομίας. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε πως η περιφερειακή ανάπτυξη, είναι μία ελπίδα για την χώρα μας, ώστε να βγει από το αδιέξοδο, τότε γίνεται ακόμα πιο εύκολα αντιληπτό, πως οι συντελούμενες συγχωνεύσεις , οδηγούν σε παρακμή και όχι σε ανάπτυξη.

Αν λοιπόν θέλουμε να μιλάμε για σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης, τότε πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη μας τουλάχιστον τις εξής τρεις παραμέτρους:

---- τα τοπικά κριτήρια (γεωγραφικά, υποδομές, χιλιομετρικές αποστάσεις κλπ),

---- το μοντέλο και την προοπτική ανάπτυξης κάθε περιοχής (π.χ. μπορούν ή γίνονται νέες επενδύσεις και τι είδους, είναι εντάσεως εργασίας ή κεφαλαίου κλπ)

---- την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής (ηλικιακή κατανομή- προοπτική νέων αλλαγών, υφιστάμενη επαγγελματική διάρθρωση, παραδοσιακές ενασχολήσεις   κλπ) .

Ταυτόχρονα πριν την κάθε απόφαση «κατάργησης» πρέπει η κεντρική κυβέρνηση να έχει ήδη προχωρήσει στα εξής :

---- απλοποίηση των σχέσεων πολίτη- κράτους (π.χ.κατάργηση της πληθώρας δικαιολογητικών που ζητούν οι διάφορες υπηρεσίες),

----κατάργηση αναχρονιστικών νομοθετημάτων , όπως ο Φ.Κ.Β.Σ. και η θεώρηση βιβλίων και στοιχείων ή ο αναχρονιστικός τρόπος λειτουργίας των υποχρεωτικών φορέων κοινωνικής ασφάλισης που απαιτούν την αυτοπρόσωπη παρουσία,

----δημιουργία σύγχρονων κέντρων εξυπηρέτησης πολιτών όπου καταργούνται υπηρεσίες , με την επάνδρωση τους με καταρτισμένο προσωπικό και σύγχρονη τεχνολογική υποδομή,

----μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση και με σαφές, σύντομο χρονοδιάγραμμα διαβούλευσης, σε κάθε τέτοιου είδους παρέμβαση,  με αυτή.

Βασική αρχή οργάνωση ενός «νέου» κράτους πρέπει να είναι «…Λιγότερο και περισσότερο κράτος. ΕΚΤΑΚΤΙΚΑ λιγότερο όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά και σε κάθε έκφραση της εθνικής και κοινωνικής ζωής και ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ , δηλαδή άριστα οργανωμένο και αποτελεσματικό στην υπηρεσία του πολίτη…..» 

  

                                                                 ΠΑΝ.ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

                                                                    ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

                                                                ΠΕΡ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ