ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ

Λίγα λόγια για τη δική μας ομάδα και παράσταση.

Χωρίς Μουσική

Ένα ανατρεπτικό μιούζικαλ τσέπης

Όταν ξεκινούσαμε την περιπέτεια αυτής της παράστασης όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Στην πορεία όμως των συναντήσεων και των προβών, μας δημιουργήθηκε η επιθυμία να πειραματιστούμε πάνω στη σχέση πρόζας και μουσικής. Χρησιμοποιήσαμε τα δύο υλικά ισότιμα στην κατασκευή του έργου. Έτσι εντάχθηκε ο κόσμος του καμπαρέ, των τραγουδιών και της ρυθμικής πρόζας και έτσι γεννήθηκε ένα έργο το οποίο αντιφάσκει με το όνομα του γιατί ενώ ονομάζεται Χωρίς Μουσική, η μουσική βρίσκεται στον πυρήνα του και αποτελεί κινητήρια δύναμή του. Επίσης θέλαμε να νιώσουμε τη χαρά της συλλογικής δημιουργίας τόσο στη συγγραφή του κειμένου όσο και στην εύρεση ενός αισθητικού κώδικα που να περιλαμβάνει τις ανάγκες όλων μας.

Με αφετηρία αυτές τις σκέψεις δημιουργήσαμε από κοινού μέσω αυτοσχεδιασμών την ιστορία ενός πιανίστα ο οποίος αποκόπτεται ξαφνικά, με βίαιο τρόπο από την τέχνη του και εκτοπίζεται από ένα αυταρχικό καθεστώς σε ένα ερημονήσι. Το Χωρίς Μουσική μιλάει για τις δυσκολίες που συναντάει ένας καλλιτέχνης στην εξάσκηση της τέχνης του, δυσκολίες που προέρχονται όχι μόνο από το εξωτερικό περιβάλλον και την πολιτική εξουσία που συχνά θέτει εμπόδια αλλά και από τις προσωπικές αντιφάσεις και ανασχέσεις του ίδιου του καλλιτέχνη.

Ακόμα, το έργο μιλάει για την αξία της μοναχικότητας και της σιωπής. Αποτραβηγμένος στο ερημονήσι, μέσα σε ένα φάρο ο πιανίστας μπορεί να ατενίσει τη ζωή του από μακριά, να κάνει την αυτοκριτική του, να βρει μια ηρεμία πρωτόγνωρη, μια διαφορετικού τύπου ισορροπία και ένα αλλόκοτο αυτοσαρκαστικό χιούμορ.

 Στον αντίποδα αυτής της μοναχικότητας βρίσκεται η ίδρυση ενός υπόγειου απαγορευμένου καμπαρέ που κοροϊδεύει την πολιτική εξουσία και τραγουδάει με παιγνιώδη διάθεση τραγούδια για τη ζωή και την ελευθερία που έχουν μπει σε γύψο.

Μία λεπτή γραμμή ενώνει τους δύο κόσμους, τον πολύβουο κόσμο του καμπαρέ όπου οι μελωδίες της μπάντας και οι ομιλίες των θαμώνων μπερδεύονται γλυκά και τον σιωπηλό κόσμο του φάρου όπου ο πιανίστας αναγκάστηκε να ζει χωρίς μουσική.

Μετά από μία πετυχημένη διαδρομή, λοιπόν, που ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2008, στη Θύρα Τέχνης και συνεχίστηκε το 2009 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, η παράσταση Χωρίς Μουσική θα επιχειρήσει αυτόν τον… σκληρό χειμώνα του 2010, να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, για να συναντηθεί με καινούργιους φίλους, δίνοντας συνωμοτικά ραντεβού στο περιπλανώμενο καμπαρέ… με πολύ μουσική. Άλλωστε παρά τους δύσκολους καιρούς ή και κόντρα σ’ αυτούς:

                          

Περνάει ο καιρός κι η μορφή μας αλλάζει

μα το πλοίο συνεχίζει να πλέει όπως πάντα

με τραγούδια με κραυγές το πλήρωμά μας

πώς μοιάζει , με πένθιμη μπάντα.

Είναι ένα άγριο παραμύθι.