ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ - ΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Μια από τις (λίγες) θετικές αλλαγές που επιφέρει η διοικητική μεταρρύθμιση "Καλλικράτης", είναι η πρόβλεψη σύστασης και λειτουργίας συλλογικών οργάνων εκπροσώπευσης και των δημοτικών κοινοτήτων που θα είναι έδρες των νέων καλλικρατικών δήμων, ανεξάρτητα από τον πληθυσμό που έχουν. 

Αυτή η αλλαγή θεραπεύει μια απρονοησία της προηγούμενης διοικητικής μεταρρύθμισης "Καποδίστριας", όπου δεν προέβλεπε εκπροσώπευση των τοπικών διαμερισμάτων που ήταν έδρες των καποδιστριακών δήμων (δηλαδή δεν προέβλεπε τη λειτουργία οικείου Τοπικού Συμβουλίου) εάν ο πληθυσμός τους ήταν άνω των 1.000 κατοίκων.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Νομοθέτης έκρινε άσκοπο να προβλέψει μια σχετική διάταξη, θεωρώντας ότι η έδρα του δήμου δε χρίζει εκπροσώπευσης, καθ' ότι εκεί λειτουργεί έτσι κι αλλιώς το Δημοτικό Συμβούλιο, και σε αυτήν λειτουργούν κατά κόρον οι υπηρεσίες του Δήμου, οπότε θα ήταν δυνατή η "άμεση" διαπίστωση των όποιων προβλημάτων και η αντίστοιχη αντιμετώπισή τους.

Αυτή η λανθασμένη εκτίμηση ωστόσο, έθεσε αρκετά τοπικά διαμερίσματα-έδρες καποδιστριακών δήμων, και κατ' επέκταση του κατοίκους τους, σε μια "αφωνία" απόψεων-θέσεων και σε αδυναμία άσκησης πίεσης για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν, τα οποία στην πράξη όχι μόνον δεν επιλύθηκαν με τον "Καποδίστρια", αλλά επιδεινώθηκαν, καθ' ότι το περισσότερο "βάρος" των καλλικρατικών δημοτικών αρχών, έπεσε στις πρώην κοινότητες-μετέπειτα δημοτικά διαμερίσματα, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την επίλυση των προβλημάτων της έδρας-πρώην δήμου.

Η συγκεκριμένη συμπεριφορά, είχε να κάνει με την (όχι άστοχη) επιδίωξη των καποδιστριακών δημοτικών αρχών, να θέσουν σε ένα ανεκτό επίπεδο ανάπτυξης τις πρώην κοινότητες, ώστε να μπορέσουν κάποια στιγμή να κινούνται σε παραπλήσιες "ταχύτητες" με αυτές των εδρών-πρώην δήμων.

Πρόκειται για μια αντίστοιχη πολιτική που επί χρόνια εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία οι ισχυρές χώρες του Βορρά έριξαν το βάρος της οικονομικής βοήθειας στις αδύναμες χώρες του Νότου, μέσω των λεγόμενων Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (νυν ΕΣΠΑ), δηλαδή μέσω "οικονομικών" δεκανικιών, ώστε κάποια στιγμή να βρούν το ρυθμό τους, να ορθοποδήσουν και να φθάσουν τα επίπεδα ανάπτυξης των πλούσιων χωρών.

Όπως αποδείχθηκε, ο κόπος είναι μάταιος δυστυχώς... Αυτό έχει γίνει αντιληπτό και γι' αυτό, με κάθε τρόπο οι πλούσιες χώρες του Βορρά σκαρφίζονται τρόπους να απαλλαγούν  - και - από την Ελλάδα.

Μια ανάλογη λοιπόν πολιτική εφαρμόσθηκε και στην περίπτωση των καλλικρατικών δήμων, κυρίως του τύπου "πρώην Δήμος + πρώην κοινότητες" και ιδιαίτερα των καποδιστριακών δήμων όπου η έδρα ήταν πάνω από 1.000 κατοίκους, αλλά ο πληθυσμός δεν ήταν πάνω από το 50% του συνολικού πληθυσμού του Δήμου, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Καποδιστριακό Δήμο Μεγαλόπολης.

Από το 1998, όπου και συστήθηκε ο νέος καποδιστριακός δήμος, η πόλη της Μεγαλόπολης, πρώην Δήμος Μεγαλόπολης, ουσιαστικά δεν εκπροσωπήθηκε από κάποιο συλλογικό όργανο, όπως όλα τα υπόλοιπα τοπικά διαμερίσματα.

Έτσι, "κουβαλώντας" τα ανεπίλυτα προβλήματά της από όταν ήταν Δήμος, συνέχισε να τα διογκώνει στην πορεία του καποδιστριακού Δήμου, μένοντας "όμηρη" των "προτεραιοτήτων" που έπρεπε να δωθούν στα "ρημαγμένα" και "παρατημένα" χωριά μας!

Από το 1998, ελλείψει συλλογικής εκπροσώπευσης, ελλείψει οποιασδήποτε σταθερής φωνής, από πολίτες- Μεγαλοπολίτες, για καθολική αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης, η Μεγαλόπολη κινήθηκε χωρίς φωνή...

Έτσι, ενώ κάθε οικισμός, κάθε χωριό, είχε το τοπικό συμβούλιό του, τους συλλόγους του κοκ, η Μεγαλόπολη έμεινε να αναμένει τις σπασμωδικές λύσεις, κατά περίπτωση και κατά το δοκούν...

Μεγάλα θέματα, όπως η Τηλεθέρμανση Μεγαλόπολης, που ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί την πόλη, ποτέ δε συζητήθηκε ως υπόθεση αποκλειστική των κατοίκων της πόλης, αλλά τέθηκε ως υπόθεση ολόκληρου του Δήμου, φθάνοντας κάποτε στο σημείο να ερωτούνται αν εγκρίνουν το έργο οι πρόεδροι και τα μέλη των τοπικών συμβουλίων των χωριών, ενώ οι κάτοικοι της πόλης δεν ερωτήθηκαν ποτέ...

Η πόλη της Μεγαλόπολης έχει τη δική της (αστική) ταυτότητα. Ενδεχομένως, η πληθυσμιακή και όχι μόνον υπεροχή της έναντι των τοπικών διαμερισμάτων του Δήμου, έως και αυτών των δήμων Γόρτυνος και Φαλαισίας, να έχει δημιουργήσει ένα είδος "κοινωνικής ενοχής" που "επιτάσσει" να δίνεται περισσότερη μέριμνα στα χωριά μας, ωστόσο κάποια στιγμή πρέπει αυτή η "ενοχή" να απορριφθεί.

Κι αυτό γιατί η Μεγαλόπολη είναι το κέντρο. Η πορεία της δεν είναι αμφίδρομη της πορείας της ευρύτερης περιοχής. Δηλαδή, η αναπτυξιακή της "καθήλωση" στα προ δεκαετίας επίπεδα, είναι μοιραίο ότι θα συμπαρασύρει όλον τον τόπο σε μαρασμό, ενώ αντίθετα, ο μαρασμός των χωριών δεν πρόκειται να επηρεάσει την πορεία της Μεγαλόπολης.

Το ζητούμενο είναι η καθολική ανάπτυξη του τόπου, και αυτή επιτυγχάνεται όταν το κέντρο είναι και παραμένει ισχυρό και ικανό να διαχέει ανάπτυξη στην περιφέρειά του. Αυτή η συνθήκη είναι περισσότερο απαιτητή για το νέο καλλικρατικό Δήμο Μεγαλόπολης. 

Οι αναμενόμενες τοπικιστικές συμπεριφορές, που είναι βέβαιον ότι θα κάνουν την εμφάνισή τους, απ' αρχής της λειτουργίας του νέου Δήμου, και θα θέσουν σε κίνδυνο τους όποιους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς, απαιτώντας, από έναν δημοτικό  κορβανά  δυσανάλογες πιστώσεις, πρέπει να καμφθούν ριζικά από την αρχή, ειδάλλως θα θέσουν σε διαρκή και βαθιά παθογένεια την πορεία του τόπου (τέτοια φαινόμενα δε θα είναι βέβαια "προνόμιο" μόνον αυτής της περιοχής).

Η παρουσία λοιπόν, ενός αξιόλογου και αξιόμαχου πενταμελούς συμβουλίου στη δημοτική κοινότητα Μεγαλόπολης, θα αποτελέσει το "ανάχωμα" στη συνεχή υπονόμευση της πόλης, η οποία γίνεται για το "καλό των εγκαταλελλειμένων χωριών μας", στο όνομα του οποίου ("καλού") έως σήμερα βλέπουμε τη φάμπρικα κατασκευής μαντρότοιχων, παιδικών χαρών και ο,τιδήποτε άλλο ικανοποιεί πρόσκαιρες ανάγκες και αποτελεί προϊόν πίεσης εσωτερικών μεταναστών εξ Αθηνών, που επιμένουν να πιστεύουν ότι η πατρώα γης αξίζει προτεραιοτήτων, με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων του τόπου.

Η άσκηση συνεχούς πίεσης του νέου αυτού συλλογικού οργάνου, που θα εκπροσωπεί χιλιάδες κατοίκους αυτής τη πόλης, προς το Δημοτικό Συμβούλιο και τα λοιπά κεντρικά συλλογικά όργανα του νέου Δήμου, για σεβασμό της αναλογικότητας στη διάθεση των όποιων πόρων, για προτεραιότητα στη Μεγαλόπολη ως κέντρου και κινητήριου μοχλού ανάπτυξης του καλλικρατικού δήμου, θα επιτρέψει την ανακοπή της στρεβλής τακτικής διοχέτευσης πόρων σε "μαύρες τρύπες" και θα εξορθολογήσει εν γένει τη διαχείριση των τοπικών πραγμάτων. 

Εν κατακλείδι, οι όποιοι συνδυασμοί αναδειχθούν έως το πέρας της προεκλογικής περιόδου, θα πρέπει να εντάξουν με ιδιαίτερη προσοχή στα ψηφοδέλτιά τους, τους υποψηφίους για το Συμβούλιο Δημοτικής Κοινότητας Μεγαλόπολης. 

Είναι πραγματική ανάγκη να προταθούν αξιόλογα πρόσωπα, από όλους τους συνδυασμούς, προκειμένου να προκύψει ένα σοβαρό συμβούλιο.

Ίσως, απαιτείται περισσότερη προσοχή στην επιλογή αυτών των προσώπων, παρά στην επιλογή ορισμένων δημοτικών συμβούλων, στην οποία αναπόφευκτα θα προκύψει "αστοχία (έμψυχου) υλικού"... Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να προκύψουν πρόσωπα που η επιλογή τους θα είναι προϊόν συμβιβασμών και ανάγκης, γιατί τότε η ευκαιρία να εκπροσωπηθεί ουσιαστικά η πόλη της Μεγαλόπολης θα έχει χαθεί, μαζί και η ευκαιρία για μια άλλη προοπτική σε αυτό τον τόπο.