Το μνημόνιο Τσίπρα τώρα ξεκίνησε
Πάρις Κουκουλόπουλος
Η συλλήβδην εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο ως εγγύηση αποπληρωμής του χρέους είναι αναμφίβολα η πιο μαύρη σελίδα στη διακυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Ο απόλυτος έλεγχος του Υπερταμείου από τους δανειστές και η διάρκεια της εκχώρησης, 99 χρόνια, δεν επιδέχονται ωραιοποιήσεις.
Η κυβέρνηση ως άλλη στρουθοκάμηλος κάτι ψελλίζει περί αξιοποίησης
της δημόσιας περιουσίας αποσιωπώντας τον αποικιακό χαρακτήρα του
πλαισίου που υπέγραψε. Καθώς μάλιστα τη σχετική δημοσιότητα μέχρι σήμερα
έχουν μονοπωλήσει οι 15 ΔΕΚΟ που περιήλθαν στο Υπερταμείο, αρκετοί
θεωρούν ότι πρόκειται για κάποιες αποκρατικοποιήσεις.
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.
-Το μνημόνιο Τσίπρα δεσμεύει δημόσια περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ στο μεγαλύτερο μέρος για την απομείωση του χρέους.
-Για την επίτευξη αυτού του στόχου δεν αρκούν οι ιδιωτικοποιήσεις, γι’ αυτό και υιοθετείται κατά κόρον στη συμφωνία η έννοια της ρευστοποίησης, με την επιλογή μάλιστα των προς ρευστοποίηση στη διακριτική ευχέρεια του ESM.
-Ακριβώς γι’ αυτό και το παντοδύναμο Εποπτικό Συμβούλιο του Υπερταμείου, μεταξύ άλλων, ορίζει και το διοικητικό συμβούλιο, που προεδρεύεται από εκπρόσωπο των δανειστών.
Μια μικρή γεύση της νέας πραγματικότητας πήραμε με την αποεπένδυση της ΔΕΗ.
Το market test έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ελέγχει ασφυκτικά και όλη τη διαδικασία πώλησης. Καμία αναφορά σε ελάχιστο τίμημα, καμία υποχρέωση ενημέρωσης της Βουλής, καμία δέσμευση για επενδύσεις δεν υπάρχει στον σχετικό νόμο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρά μόνο η διασφάλιση της πώλησης με την τελική κρίση στα χέρια της Κομισιόν. Με δυο λόγια, πρόκειται για πλαίσιο αποκρατικοποιήσεων που δεν αρμόζει σε κυρίαρχη χώρα.
Και δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτό. Οι συνέπειες του μνημονίου Τσίπρα, που κατά τα άλλα έληξε, τώρα αρχίζουν να διαπερνούν όλη την επικράτεια με την εκχώρηση στο Υπερταμείο 10.119 ακινήτων, ερήμην των τοπικών αρχών.
Διατρέχοντας τον πίνακα των παραχωρούμενων ακινήτων με ευκολία εντόπισα τα οκτώ στα όρια του Δήμου Κοζάνης όπου διετέλεσα δήμαρχος και ανάμεσα σε αυτά το Διοικητήριο, το Δικαστικό Μέγαρο και το Γκέρτσειο Εκκλησιαστικό Ιδρυμα. Πρόκειται για κτίρια σε πλήρη χρήση και το εύλογο ερώτημα είναι τι είδους αξιοποίηση σχεδιάζει το Υπερταμείο, μήπως τη ρευστοποίησή τους; Δικαιολογίες συριζαίικου τύπου «αν υπάρχουν λάθη, θα διορθωθούν...» δεν έχουν θέση στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί επί έναν χρόνο τα εξέταζαν προτού τα επιλέξουν.
Τα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν είναι συγκεκριμένα:
-Ποια είναι τα 10.119 ακίνητα και πόσα άλλα βρίσκονται στον δρόμο για το Υπερταμείο;
-Σε ποια οικονομική λογική ανταποκρίνεται η πώληση κτιρίων που στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες και ιδρύματα;
-Τι είδους αξιοποίηση μπορεί να γίνει σε πάρκα, άλση, πλατείες και εν γένει κοινόχρηστους χώρους;
-Με ποιο σκεπτικό το Δημόσιο αποποιείται την κυριότητα κτιρίων-συμβόλων της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς;
-Γιατί όλη η διαδικασία έγινε στα μουλωχτά και τι άλλο έχει συμφωνήσει με τους δανειστές η κυβέρνηση και το κρύβει;
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις γιατί όλα συνηθίζει να τα φορτώνει στους προηγούμενους, γενικά και αόριστα. Να όμως που οι προηγούμενοι ποτέ δεν ενέδωσαν στο αίτημα των δανειστών για εκποίηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, απαίτηση που διατυπώθηκε πρώτη φορά δημόσια το 2011 από το μέλος της τότε τρόικας Ντε Ρουζ, ο οποίος στη συνέχεια αντικαταστάθηκε ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ακραίοι κύκλοι των δανειστών βρήκαν στο πρόσωπο του Τσίπρα τον άνθρωπό τους και γι’ αυτό τόσο συχνά τον επαινούν. Οσους επαίνους κι αν πάρει, όσες γραβάτες κι αν φορέσει, όσα διαγγέλματα Ιθάκης κι αν κάνει ο κ. Τσίπρας, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η εκχώρηση της δημοσιονομικής μας κυριαρχίας για ορισμένο χρόνο με το πρώτο μνημόνιο ωχριά μπροστά στην παράδοση κρίσιμου μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας για τρεις γενιές με το μνημόνιο Τσίπρα.
Επιμύθιο δεν υπάρχει παρά μόνο τρεις λέξεις: να φύγουν τώρα!
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.
-Το μνημόνιο Τσίπρα δεσμεύει δημόσια περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ στο μεγαλύτερο μέρος για την απομείωση του χρέους.
-Για την επίτευξη αυτού του στόχου δεν αρκούν οι ιδιωτικοποιήσεις, γι’ αυτό και υιοθετείται κατά κόρον στη συμφωνία η έννοια της ρευστοποίησης, με την επιλογή μάλιστα των προς ρευστοποίηση στη διακριτική ευχέρεια του ESM.
-Ακριβώς γι’ αυτό και το παντοδύναμο Εποπτικό Συμβούλιο του Υπερταμείου, μεταξύ άλλων, ορίζει και το διοικητικό συμβούλιο, που προεδρεύεται από εκπρόσωπο των δανειστών.
Μια μικρή γεύση της νέας πραγματικότητας πήραμε με την αποεπένδυση της ΔΕΗ.
Το market test έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ελέγχει ασφυκτικά και όλη τη διαδικασία πώλησης. Καμία αναφορά σε ελάχιστο τίμημα, καμία υποχρέωση ενημέρωσης της Βουλής, καμία δέσμευση για επενδύσεις δεν υπάρχει στον σχετικό νόμο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρά μόνο η διασφάλιση της πώλησης με την τελική κρίση στα χέρια της Κομισιόν. Με δυο λόγια, πρόκειται για πλαίσιο αποκρατικοποιήσεων που δεν αρμόζει σε κυρίαρχη χώρα.
Και δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτό. Οι συνέπειες του μνημονίου Τσίπρα, που κατά τα άλλα έληξε, τώρα αρχίζουν να διαπερνούν όλη την επικράτεια με την εκχώρηση στο Υπερταμείο 10.119 ακινήτων, ερήμην των τοπικών αρχών.
Διατρέχοντας τον πίνακα των παραχωρούμενων ακινήτων με ευκολία εντόπισα τα οκτώ στα όρια του Δήμου Κοζάνης όπου διετέλεσα δήμαρχος και ανάμεσα σε αυτά το Διοικητήριο, το Δικαστικό Μέγαρο και το Γκέρτσειο Εκκλησιαστικό Ιδρυμα. Πρόκειται για κτίρια σε πλήρη χρήση και το εύλογο ερώτημα είναι τι είδους αξιοποίηση σχεδιάζει το Υπερταμείο, μήπως τη ρευστοποίησή τους; Δικαιολογίες συριζαίικου τύπου «αν υπάρχουν λάθη, θα διορθωθούν...» δεν έχουν θέση στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί επί έναν χρόνο τα εξέταζαν προτού τα επιλέξουν.
Τα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν είναι συγκεκριμένα:
-Ποια είναι τα 10.119 ακίνητα και πόσα άλλα βρίσκονται στον δρόμο για το Υπερταμείο;
-Σε ποια οικονομική λογική ανταποκρίνεται η πώληση κτιρίων που στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες και ιδρύματα;
-Τι είδους αξιοποίηση μπορεί να γίνει σε πάρκα, άλση, πλατείες και εν γένει κοινόχρηστους χώρους;
-Με ποιο σκεπτικό το Δημόσιο αποποιείται την κυριότητα κτιρίων-συμβόλων της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς;
-Γιατί όλη η διαδικασία έγινε στα μουλωχτά και τι άλλο έχει συμφωνήσει με τους δανειστές η κυβέρνηση και το κρύβει;
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις γιατί όλα συνηθίζει να τα φορτώνει στους προηγούμενους, γενικά και αόριστα. Να όμως που οι προηγούμενοι ποτέ δεν ενέδωσαν στο αίτημα των δανειστών για εκποίηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, απαίτηση που διατυπώθηκε πρώτη φορά δημόσια το 2011 από το μέλος της τότε τρόικας Ντε Ρουζ, ο οποίος στη συνέχεια αντικαταστάθηκε ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ακραίοι κύκλοι των δανειστών βρήκαν στο πρόσωπο του Τσίπρα τον άνθρωπό τους και γι’ αυτό τόσο συχνά τον επαινούν. Οσους επαίνους κι αν πάρει, όσες γραβάτες κι αν φορέσει, όσα διαγγέλματα Ιθάκης κι αν κάνει ο κ. Τσίπρας, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η εκχώρηση της δημοσιονομικής μας κυριαρχίας για ορισμένο χρόνο με το πρώτο μνημόνιο ωχριά μπροστά στην παράδοση κρίσιμου μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας για τρεις γενιές με το μνημόνιο Τσίπρα.
Επιμύθιο δεν υπάρχει παρά μόνο τρεις λέξεις: να φύγουν τώρα!
Πηγή: protothema.gr
Σχόλια