ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ '40 ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ;

Η σημερινή εθνική επέτειος είναι σαν την ονομαστική εορτή ενός γνωστού μας προσώπου που πριν από λίγο καιρό έφυγε από τη ζωή... Ακούγεται μακάβριο αυτό το παράδειγμα, αλλά αυτή η αίσθηση υπάρχει σε όλη τη χώρα, εκτός από τους κάφρους που είναι στον "κόσμο" τους...

Σήμερα εορτάζαμε το "ΟΧΙ" του ελληνικού λαού απέναντι στο φασισμό και τον ολοκληρωτισμό. Το "ΟΧΙ" του ΄40 ήταν μια ενσυνείδητη επιλογή της ελληνικής κοινωνίας, αφού ήταν γνωστό ότι η άρνηση αυτή σήμαινε οδυνηρές συνέπειες για όλους.

Θα μπορούσε τότε, αντί για "ΟΧΙ" να πεί "ΝΑΙ" ο λαός, όπως είπαν άλλοι ευρωπαίοι, που δε λύθηκε μύτη και την έβγαλαν "ζάχαρη"...

Ο ελληνικός λαός όμως δε μπορούσε να πεί "ΝΑΙ" γιατί η τρισχιλιετής και πλέον Ιστορία του δεν του το επέτρεπε.

Σήμερα λοιπόν αυτό το "ΟΧΙ" γιορτάσαμε, όπως κάθε χρόνο. Αλλά φέτος ήταν διαφορετικά, γιατί φέτος η χώρα έχει παραδώσει την ανεξαρτησία της, αναίμακτα μεν, σε ξένους! Τον Απρίλιο του 2010 η χώρα είπε το "ΝΑΙ" και όχι το "ΟΧΙ" στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Παρέδωσε τα ηνία της διακυβέρνησης στον ξένο παράγοντα. 

Τον Απρίλιο του 2010, εβδομήντα χρόνια μετά το "ΟΧΙ" του 1940 είπαμε το "ΝΑΙ" γιατί κιοτέψαμε στις απειλές (αληθινές ή κάλπικες) της οικονομικής ανέχειας... Και αν πράγματι αυτός ο κίνδυνος είναι αλήθεια, ποιά η ομοιότητα της τώρα κοινωνίας από την τότε; Τότε αψήφησαν την ίδια τους τη ζωή, εμείς κιοτέψαμε για την τσέπη μας...

Θα πεί κάποιος, άλλες εποχές, άλλες κοινωνίες. Σωστό, κανείς δεν λέει το αντίθετο. 

Όμως, τι νόημα έχει τότε η εμμονή μας να εορτάζουμε το "ΟΧΙ" και να οικτήρουμε τα σημερινά παιδιά που στην πλειοψηφία τους αδυνατούν (χωρίς δική τους ευθύνη) να γνωρίζουν τη σημασία του; 

Γιατί να γνωρίζουν τι έκαναν οι πρόγονοί μας; Κι αν το αφομοιώσουν το μήνυμα, τι χρεία θα έχει, όταν διαπιστώνουν ότι οι σημερινοί ενήλικες αυτό το μήνυμα το έχουν διαγράψει, εάν ποτέ το κατανόησαν...

Η φετινή εθνική επέτειος μάλλον δεν έδωσε εθνική ανάταση, όπως με κόπο παλεύουν να φωνάζουν οι πολιτικοί μας... Έως ότου δε βρεθεί το ανάστημα να πούμε το δικό μας "ΟΧΙ", καλό είναι να αφήσουμε το "ΟΧΙ" του ΄40 στην ησυχία του...